Küçük Bir Kaçamak

Kısa bir süreliğine yaniii Salıya kadar falan yokum. İstanbul özlemiş beni çağırdı gel diye gidiyorum. 
Ama gitmeden bir kaç sözüm var içimde tutamadığım. Yeri burasıdır diyorum. Dilin kemiği yok. Bunu sürekli hatırlatıyor insanlar bana. Üzülüyorum.. İnsan nasıl üzülmez. Sevdiğin insanlar üzüyor seni, sırf kendi istedikleri olmuyor diye, bir anda çıkartıveriyorlar iğnelerini. Can yakıyor görmüyorlar. Ya da görüyorlar da hoşlarına gidiyor. Eee bi ders vermiş oluyorlar karşısındakine. Farkında olmadıkları bir şey var.. 
Dil yarası kapanmaz. Öyle bir yaradır ki üzeri örtülür ama kapanmaz. Sürekli kanar durur ama içine. İçindeki zehri yarayı açandan alır ya, onu illaki ona akıtmak ister, yoksa kurtulamaz bu yaradan..
Felsefe yapmayı sevmiyorum hiç, ama bazı şeyler yaptırıyor. Yarın yarime kavuşmanın mutluluğunu yaşamak istiyorum..
Sizleri Allah'a emanet ediyorum..
P.S: Bu ara da 53 kişi olmuşuz. Dileğim beğenenlerin sürekli takipçim olmaları. Ara da da olsa şu kız ne yapmış demeleri. Belki öyle dedirtecek paylaşımlar yapmıyorumdur. Ama olsun onu da yazın. Paylaştıkça çoğalalım. 
Beni unutmayın.. İnşallah moralim yerinde ve sıcak sıcak İstanbul dedikodularıyla dönerim aranıza :)