Bu Yazıyı Sonuna Kadar Okuyanları Tebrik Ediyorum :D

Aslında çok uzun zamandır yazmak istiyordum bu yazıyı ama kafamda bir türlü toparlayamamıştım söyleyeceklerimi. Yaklaşık olarak 10 ay kadar önce keşfettim blogları. Aslında uzun yıllar sessizce blog takip edip, daha sonra bende bir şeyler paylaşayım diyenlere oranla oldukça kısa bir zaman farkındayım. İletişim fakültesinde okuduğum için tabiki blog nedir, buralarda ne yaparlar falan gibi şeylere akademik bilgi olarak sahiptim. Daha sonra bir nişan olayı çıktı ortaya kendi nişanım :) biz İzmirliyiz aslen olmasa da ve adetler nedir, neler yapılır hiç bir şey bilemediğimiz için başladım internetten araştırma yapmaya, İlk karşıma çıkan blog Ankara Düşleri isimli bu güzel blogdu. Yeri hep ayrı kalmıştır bende. Neler yaşamıştı, nerelere gelmişti, bir hikaye gibi okumuştum onun yazdıklarını, zor zamanlar geçirmekteydi, onun için minik bebişi için öyle çok üzülmüştüm ki, daha sonra ara ara konuşmaya başladık kendisiyle. Dediğim gibi bloglardan haberim vardı ama hiç keşfetmemiştim bir kadın bloğunu, öyle samimiydi ki paylaştıkları, daha sonra onun blog listesinden kopya çektim sevgili Tubitonun Benzemez Kimse Bana isimli bloğunu keşfettim, ooo tam benlikti valla :) nişan arefesindeyim ya, ne çok yardımı oldu onunda bana, o zamanlar evlilik hazırlıklarındaydı, şimdi bebişini kucağına alma hazırlıklarnda onun mutluluğunu gördükçe kendim yaşıyormuşum gibi mutlu oluyorum:) Daha sonra Pembe gönlüm Sende isimli bloğu keşfettim. Pembe pembe hayalleriyle çok yardımı dokundu onun da bana o da evlendi şimdi, hayalleriyle süslediği evinden karelerle içimize umut serpiyor :).En son sevgili Hamide'nin Hayata Dokunan Satırlar  isimli bloğu geldi o ne kız öyle, hayata karşı dimdik, kaya gibi, biliyorum içinde yufka gibi bir kalbi var ama her okuduğumda onu hele ki şu son zamanlar da destekçim oluyor kendisi bilmese de ;) Daha sonraaa  şu yanda gördüğünüz takip listem arttı da gitti.Hepsinin bana kattığı bir şeyler oldu. Hepsini okumaya çalışıyorum, her gün olamasa da. Çünkü biliyorum hepsinin içinde bir şeyleri anlatma isteği var, hepsi bir tek gülümseme bekliyor karşısından. Bende açmalıyım dedim, benim onlardan neyim eksik demedim tabi ki :) İçimde söyleyeceklerim vardı, etrafımdakilerin, kıskanç bakışlarından, aman nazar değer hiç bir şey anlatma, sus duymasınlar korkusu olamadan, beni anlayacak birileriyle birşeyler paylaşmalıydım. 
Yaptım oldu :)
Şaka bir yana, bir kaç gündür blogdaki takipçi sayımızı nasıl artırırız telaşındayız çok sevgili arkadaşım Kristal Taşlarım bloğunun sahibesiyle. O çok yeni daha yavaş ilerliyor biliyorum başarılı olacak hemde çok. 
Aklımda şöyle bir şey belirdi sonra. Ya ben bu sevdiğim blogları nasıl takip ettim, onlarla aramda görünmez bir bağ kurdum, sevdim onları her gün geçtim pc başına baktım bir şeyler paylaşmışlar mı diye. Beni gerçekten takip etmek isteyenlerde öyle yapar. Akıllarında kalırım bir şekilde. Sonrada her gün bilemedim iki günde bir geçerler Pc başına bakarlar mı bişey yazmış mıyım diye. Gerçek bağ böyle kurulur. Ben sadece kendimi anlatmak içimden geldiği gibi yazmak için açtım bu bloğu, yani takipçi sayımı artırmak için çetrefilli bilgisayar terimlerine kafa patlatmak istemiyorum ki ben. 
Ben üç, beş kişi de olsa birileriyle aramda bir bağ kurmak istiyorum. Onlar canları istediğinde bana yorum yapsınlar, istemediklerin de yapmasınlar, aaaa bu kız yine ne zırvalamış desinler, bana ya ayıp olur, ya da burnu büyük biridir demeden    e-posta atsınlar, heyyy naber desinler:) sen kimsin, ben filanca diyebilsinler, ya da şurda sana katılmıyorum diyebilsinler. 
Ben resimsiz bir yazı koyduğumda ya da çeyiz postu dışında bir şeyler girdiğimde de yazdıklarımı sonuna kadar okusunlar. 
Bu yeter bana, bunu farkettim ben. Herkesin blog tanımı farklıdır, bunu da farkettim, özgür olmak gerekir blog bence budur. İlla post girmeliyim diye kendi tekrar etmemektir blog. 
Şimdi takipçim ol butonuna tıklamadan beni okuyan birileri var oralarda biliyorum, boş verin, içinizden geldiği gibi yapın isterseniz hep sessiz takipçim olun, sizin orada olduğunuzu biliyorum ben. 
Zorla bloğumu okumaya çalışanlar varsa boşverin, sarmıyosam sizi darılmam, gerçekten :) 
Beni takip eden her türlü saçamalıklarıma rağmen okuyanlarda takibe devam edin :)
İşin özü, ben çetrefilli blog işlerinden anlamıyorum, anlamak istesem anlarım biliyorum bunu ama anlamak istemiyorum, kaygı duymadan yazmak istiyorum, bu şimdilik yetiyor bana.
Bu yazıyı sonuna kadar okuyanlar varsa tebrik ediyorum :D 
Bi atarlandım sanki gene dimi, amaaaan ne yapayım ya hayat insanı atarlı olmaya mecbur bırakıyo sanki :D :D
Hadi kendinize iyi bakın canlarım XO XO..